De vier pijlers
Verkondingen, samenleven, vieren, dienen.
Verkondigen
Dienen
Gemeeenschap
Liturgie
De pastoraal kan gebouwd worden op vier grote pijlers, die terug te vinden zijn in de eerste gemeenschap van christenen, zoals we lezen in de Handelingen van de Apostelen: ‘Zij die het woord aannamen, lieten zich dopen; … Zij wijdden zich trouw aan het onderwijs (Kerugma = verkondiging), dat de apostelen gaven en aan de onderlinge gemeenschap (Koinonia = gemeenschap), het breken van het brood en het gebed (Leiturgia = liturgie)… En zij bezaten alles gemeenschappelijk. Ze verkochten have en goed en verdeelden dat onder allen naar ieders behoeften (Diakonia = dienstbetoon). Dagelijks gingen ze trouw en eensgezind naar de tempel, braken bij iemand aan huis het brood, gebruikten samen hun maaltijden in blijdschap en eenvoud van hart, loofden God en stonden in de gunst bij heel het volk. De Heer breidde hun kring dagelijks uit; steeds meer mensen werden gered’
(Hand. 2, 41-47)
Wat betekent dit voor ons?
We kunnen dit vertalen naar onze tijd: De parochie (christelijke gemeenschap) moet getuigenis afleggen van een leven waar de liefde, de rechtvaardigheid en de verdraagzaamheid te zien zijn op de gezichten (Koinonia = gemeenschap) en waarbij de zwaksten worden ondersteund (Diakonia = dienstbetoon).
De parochie wordt niet met stenen opgebouwd, maar veeleer door hartelijke inzet van mensen.
Nieuwe wegen bewandelen
De twaalf apostelen hebben de tempel en de synagogen verlaten om christelijke gemeenschappen op te bouwen buiten de traditionele omheiningen. Onze evangelisatie in deze eeuw (Kerugma = verkondiging) zal er ons misschien toe verplichten, nieuwe wegen te bewandelen en strategieën te vernieuwen.
De parochie van morgen zal deze zijn die de gelovigen opbouwt of aanvaardt, door het evangelie opnieuw te lezen, minder met het hoofd en niet zozeer beducht om bepaalde dingen te behouden, maar wel met het hart in alle vrijheid en met het oog op de tekenen van de tijd.
Je dienstbaar maken
Help mee
Mgr. Lebel zegt:
"Daar waar men een parochie opheft, is het minder omwille van het tekort aan priesters, dan wel omwille van de afwezigheid van een groot aantal parochianen."
We zullen ons dus met zijn allen moeten inzetten voor de opbouw van onze parochiegemeenschap op Paramaribo-Noord. Dit kan doordat we ons ten dienste te stellen van Christus en zijn Kerk en doordat eenieder van ons zich met zijn of haar charisma dienstbaar zal maken in de verschillende organisaties en groeperingen die onze parochie kent.
Dat wat het overleven van een parochie verzekert, is niet zozeer het ledenaantal, als wel de vitaliteit van de parochie. Wanneer er binnen een gemeenschap het gist of de desem van christelijk leven aanwezig is, dan zal die gemeenschap erin slagen, die leden en medewerkers te vinden waaraan ze behoefte heeft.
In een artikel van Bernard Mercier, C.ss.R. (Redemptorist) in het Frans tijdschrift Sainte Anne, januari 2000, zegt hij o.a. over de toekomst van de parochies:
help mee"Dat wat het overleven van een parochie verzekert, is niet zozeer het aantal van haar leden, als wel de vitaliteit van de parochie. Als er binnen in een gemeenschap het gist of de desem van christelijk leven aanwezig is, dan zal die gemeenschap erin slagen, die leden en medewerkers te vinden,waaraan ze nood heeft."